Liefde voor sinaasappels

De gebouwen van ons landgoed, de oranjerie en het hoofdhuis, waarin ook een zijderupsenkwekerij en de stallen waren gevestigd, stammen waarschijnlijk uit de bouw van het kasteel dat meer dan vier eeuwen geleden door de familie Valette d'Anduze werd gebouwd.

Als eerbetoon aan de oorsprong van ons landgoed hebben we onze kamers en vakantieappartementen vernoemd naar de planten die destijds in een oranjerie stonden. Ze dragen de naam van de bomen die, beetje bij beetje, uit de oranjerieën van de prinsen inheems werden in deze streek.

Vanaf de 17e eeuw kwamen collecties van sinaasappelbomen en andere citrusvruchten in de mode aan Europese hoven, soms ook granaatappel-, vijgen-, laurier-, pistache- en olijfbomen.

De naam "Orangerie" was aanvankelijk van toepassing op de bomen. 

Met de introductie van de planter, echter, werden de bomen stilstaand. In de tweede helft van de 18e eeuw werden permanente orangeriegebouwen gebouwd, die werden verwarmd met tegelkachels.  

Vooral voor de stevig gewortelde "orangeries" (kleine bomen) was een direct naast de plantage gelegen wintertuin nodig, waarin de kleine bomen, met de gehele onderstam uitgegraven, de winter konden doorbrengen. Deze orangeriegebouwen werden al snel zelf oranjerieën genoemd. 

In latere tijden werden oranjerieën vaak niet meer voor tuinbouwdoeleinden gebruikt, maar veeleer voor zuiver representatieve doeleinden en het plezier van de vorstelijke heren. 

Deze orangeriegebouwen konden dus ook zuivere prospectusarchitectuur zijn, die een waardig kader boden voor de kunstig gerangschikte citrusbomen en waarin schilderijententoonstellingen, banketten en soortgelijke vermakelijkheden werden gehouden.

De oranjerie en dus het orangeriegebouw konden worden opgericht in samenhang met de siertuin van het gehele paleiscomplex (zoals bij de meeste paleiscomplexen het geval is) of autonoom worden opgezet.